Op 15 mei liepen Thomas en Marjolijne met de kudde van de Keijenberg naar de Grebbeberg. Van berg tot berg zeg maar. Hans en Anton Holleman (van YouTube- en Facebook-account Ook Wageningen) maakten dit prachtige filmpje van de tocht van de schapen over de Grebbedijk bij Wageningen. Hans bediende de drone, en Anton filmde beneden. Wij vinden het een prachtig gezicht!!

Anderhalve meter afstand houden, een kleiner groepje, geen geserveerde lunch, en veel handen wassen. En dan is het best te doen, zo’n vachtviltworkshop in coronatijd!

Op 9 mei was de eerste workshop van dit jaar, twee maanden later dan gepland. Een echtpaar (dat dus gelukkig wel bij elkaar mocht zitten) en een vriendin van ze. Bekijk alle foto’s
Heerlijk om weer te kunnen vilten met een groep enthousiastelingen!

Ik heb een nieuwe serie workshops gepland. Vanwege corona houden we het bij kleinere groepjes van maximaal 4 personen en breng je zelf je lunch mee (het kost daarmee €10 minder). Kijk voor de nieuwe data op https://grebbeveld.nl/vachtvilten/. Een helper meebrengen kan alleen als dat je huisgenoot (partner, ouder of kind) is, want daarmee kun je geen 1,5 meter afstand houden. In de workshops van vrijdag 22 mei en zaterdag 30 mei is in beide gevallen nog slechts 1 plekje beschikbaar.

Het echtpaar Jeanette en Hans Peter en hun vriendin Esther, die keurig op 1,5 meter afstand bleef. Jeanette maakte uit een Veluwse vacht voor haar dochter een langwerpige smalle vacht voor op een bankje, en 3 zitvachtjes voor op de stoelen erbij (maar die kon ze niet allemaal vasthouden op de foto). Hans Peter en Esther kozen voor een zwartblesvacht.

Tja, eigenlijk moest er wel een puppy komen. Maar ja, dat was zo veel werk, en er was zo vaak niemand thuis, dus het kwam er maar niet van. En toen kwam de lockdown, en zaten er ineens allemaal kinderen thuis, die ander aan het studeren waren, eindexamen doen of naar school. En Clemens moest weliswaar gewoon naar stal en de hei op, maar ik werkte ook ineens thuis.

Dus ja, toen was er geen excuus meer. We hadden gezien dat Schaapskooi Ottoland een nestje had, met ouders uit een goede werkhondenlijn, en daar was er nog eentje beschikbaar!

En zo kwam op 18 april Gwen bij ons. Een prachtig hondje, ondernemend en niet snel van haar stuk gebracht.

Je kunt hier meer foto’s en een paar filmpjes van Gwen bekijken. Waaronder een paar van hoe ze heerlijk kan spelen met Flo, die toch al 3 is en geen puppy meer, maar er toch lol in lijkt te hebben. De andere honden trekken zich er niet zo veel van aan, van de pup.

Mijn drie jongeren in huis vonden dat Grebbeveld toch echt niet langer zonder Instagram-account kon. Om foto’s en korte filmpjes op te plaatsen. Dus jawel, je kunt ons nu volgen @grebbeveld. We zaten al op Facebook.

Op Instagram vind je onder andere deze geweldige foto van ál onze honden!

Achterste rij: Bryn, Gwen, Finnick
Daarvoor: Kate en Flo

We ontdekten ook dat fotograaf @rafotografz een prachtige foto van Finnick had gemaakt afgelopen najaar op de Plantage Willem III, met #grebbeveld. Hij plaatst binnenkort nog meer moois op zijn Instagram-account, heeft hij beloofd.

foto: Rafal Zajakal / rafotografz

Jeetje, wat een afscheiden allemaal, dit seizoen. Pony’s weg, geiten weg, en ook onze herder Jeroen is op weg gegaan naar nieuwe horizonten!

Bedankt, Jeroen, voor vele jaren gezelligheid, het harde werken en de goede zorgen voor de schapen, en al die handige oplossingen die je altijd verzon voor alle mogelijke problemen!

Overigens is hij niet helemaal weg hoor, hij heeft in de lammertijd nog gevrijwilligerd, en komt dat vast nog wel eens doen!

Vlnr: Thomas, Jeroen en Clemens

Gelukkig blijft herder Thomas bij ons. En nu zoon Tijmen geen eindexamen hoeft te doen, helpt hij ook een aantal dagen in de week mee!

Wat foto’s van Jeroen in actie, in de loop der jaren:

Het was zo’n leuk idee, die geitjes die we twee jaar geleden kregen. Maar die eigenwijze beesten combineren toch niet zo goed met onze kudde. Met als gevolg dat de drie geiten altijd maar op stal stonden, en af en toe in de boomgaard.

Gelukkig hoorde onze herder Marjolijne dat Elly ze wel wilde hebben. Die heeft in Warnsveld een kudde van iemand overgenomen, en heeft al wat meer Nederlandse landgeiten. Daar konden er best nog een paar bij.

Inmiddels zijn ze over, en het ziet eruit alsof ze het erg naar hun zin hebben! Iedereen blij. Al is het stiekem wel een beetje stil op de boerderij, zeker als alle schapen straks naar de hei zijn. En de pony’s zijn ook al weg. Gelukkig hebben we onze drie kippetjes nog. Die scharrelen de hele dag over de boerderij, en slapen niet in hun kippenhok, maar bij voorkeur op een kuilbaal. Daar hebben ze een mooi uitzicht over de hele stal. Ook hun eitjes leggen ze waar ze maar zin hebben. Vooral zo’n mooi kuiltje dat de schapen met hun snuit in het kuilvoer maken, dat vinden ze een heel geschikte plek voor een ei!

Het zijn bizarre tijden. Van alles wordt afgelast, maar sommige dingen gaan gewoon door. Zoals de verzorging van dieren. Met onze begrazingstak hebben we gelukkig niet zo veel last van de coronacrisis. Maar dat de Lammetjesdag werd afgelast en de workshops in maart en april niet door konden gaan, is toch best een strop.

Maar goed, we houden de moed erin. En als de lammetjes niet door al die bezoekers geknuffeld worden, dan knuffelen we ze maar zelf!

Hier wat leuke foto’s en filmpjes uit de lammertijd. Kijk voor nog veel meer foto’s en filmpjes hier.

De ponymeiden (dochter Silke en haar vriendinnen Klaske en Eva) zijn geen ponymeisjes meer. Ze hebben studies en ander dingen te doen, en kregen steeds minder tijd. Het was een moeilijk besluit, maar ze hebben er uiteindelijk voor gekozen een goed nieuw thuis voor de pony’s te zoeken. Ze hadden er drie: merrie Rivella (sinds okt 2014) en twee hengstjes Hippie en Harlie (sinds sept 2013). Rivella werd in januari opgehaald, en Hippie en Harlie gingen eind februari met zijn tweetjes naar een nieuwe eigenaar.

Ze hebben er wel 6,5 jaar ongelooflijk veel plezier mee gehad, en heel veel tijd in gestoken. Elke ochtend en avond was een (en meestal twee of alledrie) van de drie op stal te vinden, om ze op de wei te zetten, te voeren, te borstelen en hoefjes uit te krabben. En zo vaak ze konden gingen ze met de pony’s wandelen, fietsen of weg met het karretje. Dus het is wel het einde van een tijdperk!

In 2013 waren Hippie en Harley nog veulens

Hier arriveerde Rivella bij ons.

Rivella werd getraind om voor een karretje te lopen.

Een lieve nieuwe eigenaar voor Hippie en Harlie.

Jullie hebben mijn wolatelier vast wel eens gezien, live of op de foto. Wel een grappig gebouwtje, met allemaal hokjes met lage muurtjes ertussen, waar vroeger jongvee en varkens in hebben gezeten. En nog twee troggen. Heel authentiek, maar eigenlijk verschrikkelijk onhandig, al die muurtjes. Bovendien zat de vloer vol barsten en gaten waar dan vies viltwater in bleef staan. En het aanrechtje was een beetje houtje-touwtje.

Nu het er naar uitziet dat we toch wat langer kunnen blijven op deze locatie, werd het tijd voor een opknapbeurt. Muurtjes eruit, nieuwe vloer erin, verfje erop en een fatsoenlijk aanrechtje erin. Dus zijn we daar van de winter mee aan de slag gegaan.

Het begon met de sloop. Vooral Jochem, Angela en ik hebben eindeloos veel stenen gebikt, kruiwagens met puin gereden en betonijzer losgeslepen. Ook Clemens, Tijmen en Thomas hebben nog een paar uurtjes geholpen.

Het eerste sloopwerk ging met de hamer, hier gehanteerd door Tijmen. Later moesten we een sloopbeitel inzetten.
Jochem slijpt restjes betonijzer weg

We mochten gelukkig het sloopafval dumpen bij de buren, een sloopbedrijf. Maar het vak waar het in moest stond vol met wel 20 cm water. Angela moest laarzen aan dus!

Ik en Jochem met de sloopbeitel. Wat een klus! Angela kruit puin.

Dit was het eindresultaat: een prachtige lege ruimte met een knollenveld als vloer. Na rijp beraad hebben we besloten er beton op te laten storten. Voor het zo ver was, hebben we eerst de muren maar weer eens gewit. 

Remco en Angela hielpen bij het betonstorten om het glad te trillen met trilspanen.Vervolgens hebben Tijmen en ik de onderste helft van de muren olijfgroen gespoten. Mooi!

Het eindresultaat na het verven.

En zwager Jack hielp om de waterleiding tiptop in orde te maken.

Aansluiting voor tuinslang, wasmachine, aanrecht én vaatwasser. Wij zijn blij!
De afvoer (die grijze buis daar rechts) heb ik helemaal zelf gemaakt.

Laatste fase: boven de groene rand een randje grassprietjes van een paar centimeter hoog, met hulp van Marleen. Is best een klusje, het hele atelier rond. Daarop gaat Silke her en der wat schaapjes, hondjes en herdertjes tekenen. 

Met al die nieuwtjes over lammetjes en vachtvilten zou je bijna vergeten waartoe wij als Grebbeveld op deez’ aard zijn: natuurbegrazing. Voor natuurorganisaties, landgoederen en gemeenten begrazen wij hun gebieden. Zo realiseren wij hun natuurdoelen. En dat houdt wel wat meer in dan een beetje ronddolen met de kudde, ben ik bang. Dat vraagt maatwerk, per gebied en per seizoen en weersomstandigheden.

Onze grootste opdrachtgever is Utrechts Landschap, voor wie we twee of drie keer per jaar al hun te begrazen gebieden op de Utrechtse Heuvelrug bezoeken met de kudde. Daartussenin liggen nog een aantal landgoederen, die we ook al jaar en dag begrazen. En bij de gemeentes Renkum (Renkumse hei) en Arnhem (Oude Huissensedijk) zijn we ook al jaren actief.

Tot en met 2014 begraasden we ook de terreinen van Staatsbosbeheer rond de Amerongse Berg, maar toen dit werd aanbesteed, ging het naar een andere herder. Afgelopen winter liep die periode af en werd het opnieuw aanbesteed. Omdat deze terreinen echt midden tussen de terreinen van Utrechts Landschap liggen en omdat we er al een aantal jaren begraasd hadden, hebben we toch maar weer meegedaan aan de aanbesteding (hoewel we eigenlijk niet zo’n fan zijn van aanbesteden). En jawel, het is ons gegund! Dat gaat dan om gebieden zoals de Eenzame Eik (heel bijzonder plekje met een cirkel van taartpuntvormige percelen eromheen), het Egelmeer en de Slaperdijk.

Dat is nog een hele klus, zo’n aanbesteding. We wilden natuurlijk een uitmuntend plan van aanpak maken, omdat je dan meer kans hebt dat je de opdracht krijgt. Dus hebben we voor alle doelen die ze willen behalen een zo goed mogelijk aanpak bedacht. Zoals het afwisselen van hoge en lage begrazingsdruk om meer structuur te realiseren. Of begrazen met afnemende intensiteit richting de bosrand, om zo een geleidelijk overgang van hei naar bos te krijgen.

Een belangrijk doel is ook het tegengaan van vergrassing (wat onder andere komt door de te hoge stikstofdepositie waar zo veel gedoe over is). Dat doen we door vooral in het voorjaar flink te grazen. En dan moeten we uiteraard de groei van de heide stimuleren, zowel de oude heide als de jonge heidestruikjes. Verder heeft heide een natuurlijke neiging om te veranderen in bos. Dat voorkomen we door boomopslag te maaien, een paar weken voordat we er met de kudde overheen gaan. De schapen eten dan de jonge uitlopers van de boompjes op, en zo houden we het in toom.

En dat dan ook allemaal in nauw overleg met de beheerders. Want wat als het heel droog is, en er bijna niks groeit? Of als het zo warm is dat de grassen de grond uit spuiten? Elke keer moet je weer bijsturen.

Hoe dan ook, we zijn blij dat we weer aan de slag kunnen rond de Amerongse Berg!