Na de Laarsenberg ging de route richting Plantage Willem III, waar de schapen dit voorjaar 4 weken mogen verblijven (met tussendoor nog een weekje Zuylenstein). Omdat die wandeling op Pinksteren viel, gingen onze zoons Tijmen en Jochem mee, plus buurjongen Timo. Ook vrijwilliger Arie liep mee richting de plantage (die heet overigens zo omdat er vroeger tabak werd verbouwd voor de sigaren van het merk Willem III).
Op deze route moeten we een aantal wegen oversteken, die die dag drukbevolkt waren wegens een of ander fietsevenement. Deze fietsers vonden het best geinig, zo’n kudde, maar het was natuurlijk wel slecht voor hun tijd, dat oponthoud!
Bij aankomst op de Plantage bleek de brem uitbundig te bloeien!

Inmiddels is, na een paar dagen grazen, de kudde uitgebreid met een paard. Een van de min of meer wilde konikpaarden in het gebied heeft zich aangesloten. Als Clemens even op zijn rugzakkrukje zit te lunchen, komt het paard nog wel eens opdringerig dichtbij…

Vorig jaar waren we al eens over de Koningstafel heengelopen, omdat het de kortste weg was. Maar dit jaar mochten we hem voor het eerst  ook echt begrazen van Het Utrechts Landschap. De Koningstafel is een plateau op de top van de Grebbeberg waar volgens de overlevering vroeger koningen rituelen hielden. Voor het zover was, moesten we wel die berg op natuurlijk. Sinds een jaar of twee ligt er een mooie trap van roestkleurig staal, dus dat is handig. Alleen wisten we niet of de schapen dat donkere gat in zouden willen. Maar met wat hulp van de honden, vrijwilligster Marjolijne en een bak brokjes bleek dat gelukkig geen enkel probleem!

Eenmaal op de Koningstafel aangekomen, graas je wel met uitzicht!

Je ziet de Blauwe Kamer, en kijkt over de Rijn ver weg de Betuwe in.

Naast het plateau van de Koningstafel staat ook nog een oude toren, da’s ook wel een plaatje als de kudde daar omheen krult.

Vanuit de Koningsberg trokken we door. Daarvoor moesten we eerst met de kudde door de coupure (al gingen sommige schapen liever bovenlangs).
Vervolgens begraasden we een dag de Laarsenberg, een heideterreintje achter de dierentuin. Dat is ook het betere panoramische graaswerk! Hier met uitzicht op het Binnenveld en Veenendaal.

De afgelopen weken is er wild gevilt. In korte tijd waren er drie workshops vachtvilten, allemaal tot de nok toe vol (6 personen). Da’s best aanpoten, maar gelukkig heb ik hulp van vrijwilligster Angela (links op de foto hieronder), die zonder veel te zeggen precies ziet wat er moet gebeuren. Zo heb ik meer tijd om de cursisten te helpen om er een mooie viltvacht van te maken.
Bij de eerste workshop hadden we een Engelstalige deelnemer. Da’s best even wennen, want hoe vertaal je vachtvilten eigenlijk in het Engels? Ik heb er uiteindelijk fleece-felting van gemaakt. Mijn Amerikaanse gast Kaye (rechts op de foto hierboven) maakte een vacht met een wereldbol, als herinnering aan de wereldreis die ze aan het maken is om alle uitwisselingsstudenten op te zoeken die ooit bij haar in huis hebben gewoond (waarvan ik er dus één ben). Na Brazilië en Engeland was ze bij ons, inmiddels zit ze in Zwitserland en ze gaat ook nog naar Frankrijk, Japan, Australië en Nieuw-Zeeland.
Ook leuk was dat deelneemster Liset haar 6-jarige dochter Eline had meegebracht. Die hielp de hele dag vrolijk mee en mocht zelf ook nog een zitvachtje maken.

Ook de tweede workshop was bijzonder. Heidi had bloemen gehaakt van viltwol, en wilde proberen of ze die op de achterkant van haar vacht kon vilten. Dat werd supermooi!
Gelukkig was het alledrie de keren warm genoeg weer om lekker met blote voeten de vachten te spoelen. Dat is toch wel een deel van de charme van het vachtvilten!

Allemaal witte vachten deze keer!

De derde workshop was voor Jeroen en zijn vrienden. Hij was stagiair afgelopen winter/voorjaar, en bij wijze van stagevergoeding mocht hij dus een vacht komen vilten. En een groepje vrienden wilden dat dan ook wel. Ook wel eens leuk om de helft mannen in een workshop te hebben (al waren het wel allemaal mannen met lange haren, zoals ze zelf opmerkten toen ik dat zei). Ze vonden het fantastisch en leefden zich helemaal uit. Jeroen maakte heidestruiken op zijn vacht (omdat die van een heideschaap is) en Arthur een hele mooie dwarsdoorsnede van een boomstam.

De afgelopen viltworkshop kwamen er twee vriendinnen en twee vriendinnen. Heel gezellig dus! En gelukkig was het weer ook weer warm genoeg om lekker met blote voeten buiten de vachten te spoelen. Dat hoort er toch wel een beetje bij, toch?

Het resultaat waren weer vier prachtige viltvachten. Kijk hier voor meer viltfoto’s van dit jaar.

We heten niet voor niets Grebbeveld Schapen &zo. Er lopen nog een heleboel andere beesten rond naast schapen. Jullie kennen de poezen al. Daar weinig nieuws, ze zijn gelukkig al een hele tijd niet meer weggelopen. De honden gaan ook hun energieke gangetje. Maar op ponygebied zijn er wel nieuwe ontwikkelingen. De ponymeiden (onze dochter Silke en haar ponyvriendinnen Klaske en Eva) hebben een paar maanden terug een karretje op de kop getikt. Ze hebben het opnieuw in de lak gezet, maar er was ook nog wat meer mee aan de hand. Dat de wielen niet draaiden bijvoorbeeld. Maar goed, een vrijwilliger kende wel een mannetje die handig was met karretjes, en jawel, hij rijdt als een zonnetje!

De andere &zo-ontwikkelingen zitten hem in de kippen. Die zijn lekker aan de leg, de buren komen regelmatig een doosje halen uit ons houthok. Maar in april hadden we ook tien eieren in een broedmachientje gelegd, en daar zijn vijf kuikens uitgekomen, waarvan er nu nog vier leven. En groeien dat ze doen! Ze zijn nu nog thuis, maar op een gegeven moment mogen ze naar hun moeders/tantes en vader in het grote hok op de zolder van de voltworkshopruimte. Voor zover ze hennetjes zijn natuurlijk. De haantjes gaan we afmesten voor het vlees, is geloof ik het idee (het is vooral een project van Tijmen en Clemens). We hebben niet voor niets een dubbeldoelras genomen, die zowel voor kippen als voor eieren geschikt is. Door ze vaak op te pakken, proberen we ze een beetje handtam te krijgen.

In de vorige nieuwsbrief had ik per abuis gemeld dat de schapen aan de Waal stonden. Dat kwam omdat we op vakantie gingen naar Bemmel (aan de Waal) en Clemens vertelde dat hij steeds langs Bemmel kwam als hij naar de schapen ging. Dus op de een of andere manier had ik geconcludeerd dat ze aan de Waal stonden. Niet dus, want ze stonden in Angeren en later in Huissen! En dat is toch echt aan de Rijn.

Inmiddels zijn de schapen alweer verder gereisd. Ze staan nu (tot komende dinsdag) in Renkum. De Renkumse hei, bij de Airborne-snackbar aan de telefoonweg. Ga gerust even kijken! Dinsdag lopen we de kudde van Renkum naar de Grebbedijk onderaan de Grebbeberg. Ons eerste wandeltochtje, we hebben er alweer zin in!