Soms dan verliest een schaap een oornummer. En dat mag niet. (Want wettelijk moeten ze er twee in hebben, voor het geval ze er eentje kwijtraken, wat dus wettelijk verboden is, maar goed.)

Dat betekent dat we dus regelmatig alle schapen checken op hun oornummers. Bijvoorbeeld als we de oude ooien uitselecteren, en ze toch allemaal door een smal gangetje en een poortje moeten. Dan worden de mono-oornummerooien omgekat. Ze krijgen een nieuw nummer ingeklikt. En uiteraard melden we dat dan netjes via ons managementsysteem aan de bevoegde autoriteiten.

Dat is best een klusje, dus het was fijn dat Marjolijne, Tijmen en zijn vriend Tanno wilden helpen.

Clemens maakte een filmpje.

Het was aardig warm deze zomer. Dus ze moesten hun dikke wollen jas weer uit, onze dames. En de paar heren die we hebben ook maar meteen.

Onze Nieuw-Zeelandse scheerder is getrouwd en vader geworden, en komt niet meer zo lang naar Europa tegenwoordig. Dus we moesten een nieuwe.

Op advies van bevriende herders vonden we Stijn (nee, niet die van Schapenheld, een andere Stijn), een Vlaming die samen met  Engelse Gary en een prachtig mooie scheeraanhanger zorgde dat in anderhalve dag al onze schapen van hun vacht werden verlost.

Hij heeft dus een mooie aanhanger. De schapen lopen erop, en via een soort luik pakken ze er steeds een, die dan gelijk op de kont rolt. Dat werkt een stuk makkelijker dan dat een catcher ze moet pakken en op hun kont moet kantelen. Dat is zwaar werk.

Maar het blijft zwaar om te zorgen dat er altijd genoeg schapen in de wachtrij stonden. Gelukkig hadden we veel hulp. Onze eigen kinderen hielpen mee, en natuurlijk Angela voor de vachten. We hadden al maanden tevoren een vriendenweekend  gepland (gelukkig bij ons op de boerderij), en de scheerders zijn niet te plannen, maar laten altijd pas op het laatste moment weten wanneer ze komen, dus dat viel precies samen op de zaterdag. Gelukkig vonden onze vrienden en hun kinderen het hartstikke leuk om te helpen en te komen kijken. Daphna hielp met de vachten, en Dirk en Thijs (mét rijbewijs!, ook erg handig!) met het schapen opstuwen. En zo werd het een supergezellige dag! ’s Ochtends scheren op de Plantage Willem III, ;s middags op de Willem Arntzhoeve, en aan het eind hielp iedereen, groot en klein, mee in een treintje om alle vachten in het voorraadhok te krijgen.

De scheeraanhanger van Stijn (rechts), met links Gary

Silke, Dirk en Thijs duwen de schapen aan

Daphna en Angela kiezen de mooie vachten uit en rollen ze op

Jochem weet ook van wanten. Dirk en herder Jeroen proberen weer een nieuwe lading schapen in het vulhok te krijgen.

Na afloop moest de aanhanger leeg en het voorraadhok vol. Zo’n 150 vachten gingen via een treintje het hok in.

Ook de grote balen met minder mooie wol moesten naar de opslag gerold worden. Vele (kinder)handen maken licht werk.

Een paar weken eerder hadden we al een flinke voorraad mooie gekleurde vachten gescoord bij Serge van de Zweep in het Renkumse beekdal.

Dat paste met enige moeite nét in de auto.

Angela, al jarenlang trouwe vrijwilliger voor vilten en administratie, is sinds 1 juni een aantal uur in de week in dienst bij Grebbeveld! Die uren besteedt ze vooral aan productontwikkeling. Dus is ze onze productontwikkelaar!

We willen namelijk ons aanbod aan workshops uitbreiden. Niet alleen vachten vilten, maar ook kleding maken. En dan beginnen we met een beetje ruige kleding. Op de foto is ze te zien in een van de producten die ze gemaakt heeft: een hoodie van vilt. De trui is aan een stuk, en de capuchon en zak zijn erop genaaid. Een ander werkstuk waar we mee experimenteren is een bodywarmer van gevilte vacht. Ook leuk!

We zijn op dit spoor gekomen doordat een workshopdeelnemer, Bonno, vroeg of we nog meer konden maken van de gevilte vachten. Hij doet aan bushcraften, en is razend enthousiast. Wij inmiddels ook overigens. Hier Bonno in de gevachtvilte bodywarmer (mét losse muts) die Angela voor hem heeft gemaakt. Deze is gemaakt van een bonte vacht.

Inmiddels hebben we ook een bodywamer gemaakt van een vacht van onze eigen schapen. Die vacht is superdik, dus die is wel erg bulky geworden. Daar werken we nog aan.

We moeten nog even experimenteren met wolsoorten en diktes, om zo uit te vogelen wat wel werkt en wat niet, zodat we er workshops in kunnen geven en dat de werkstukken dan ook gewoon allemaal lukken. Hier horen jullie zeker nog meer van!

Inmiddels is Angela al twee keer naar het outdoorhotel in de Ardennen geweest dat Bonno managet. Ze heeft daar Bonno en vrienden geholpen zelf een hoodie te maken. Zie filmpje:

En de afgelopen keer heeft ze de kinderen van een outdoorjeugdkamp begeleidt in het kaarden, spinnen en vilten van een zitvachtje. Ook dat was weer een groot succes. Een filmpje daarvan volgt nog.

Op 10 mei moesten de schapen van de Laarsenberg, via Grebbeberg naar de Palmerswaard (de uiterwaard bij Moeke in Rhenen). We gingen in de avond en de jongens gingen mee. Het was een prachtige wandeltocht, maar die verliep niet geheel zonder strubbelingen. Zo wilden de schapen niet zomaar de trap af van de Grebbeberg. Het kostte veel geduld en overredingskracht van Clemens voor ze de stap durfden te wagen.

Vervolgens liepen we op een prachtig smal fietspad, omzoomd door bloeiend fluitenkruid. Het pad was smal, dus de kudde dunde uit tot een lange sliert. Tot ze er op een gegeven moment genoeg van kregen en stopten. Tijmen en Jochem waren doodmoe aan het eind, van het vooruitduwen van de schapen….

Maar mooi dat het was!

De trap waar ze maar niet vanaf wilden:

Gelukkig lukte het uiteindelijk toch: Filmpje afdaling trap Grebbeberg

Onderaan het trappetje bij de Rijn:

Over het fietspad langs de rivier:

Met de auto kon ik niet volgen, maar vanaf de weg langs Rhenen kon ik de kudde zien lopen:

Langs Rhenen:

Langs het haventje, bijna bij Moeke:

Langs de parkeerplaats bij Moeke:

Over de andere parkeerplaats:

Hè, hè, eindelijk stonden ze in de Palmerswaard!

De volgende dag even controleren. Jawel: ze zijn er nog!

Onze Lammetjesdag op 16 maart was weer een groot succes. Het weer viel uiteindelijk mee, al hebben we het lammetjes aaien voor de zekerheid maar binnen gedaan.

Kinderen en hun (groot)ouders genoten van het lammetjes aaien, de demo’s met de schapenhonden, de beschuiten met muisjes, de kraam met onze eigen producten en die van boeren uit de buurt, de knutsels en natuurlijk het onvolprezen strokasteel!

Bekijk alle foto’s via Foto-album Lammetjesdag 16 maart 2019. Hieronder een kleine selectie.

Oud-collega Narda kreeg een kindje, en ik mocht namens de collega’s een geboortevachtje voor hem vilten, op basis van het geboortekaartje. Dat viel zeer in de smaak bij zowel moeder als kind.

Ook Dean was erg blij met zijn vachtje!

Wil je ook zo’n mooi vachtje voor je (klein)kind of als kraamcadeautje? Kijk op Geboortevacht bestellen

De schapen zijn zo’n beetje allemaal afgelammerd nu, en de teller staat op 361 levende lammeren. Het was weer een intensieve tijd, maar het ging eigenlijk heel goed, en het is elke keer weer bijzonder, zo’n geboorte. De meeste geboortes gaan vanzelf, af en toe moeten we ingrijpen. En we houden het altijd in de gaten om zeker te zijn dat het lammetjes uit het vlies is en kan gaan ademen. Zeker bij het tweede lam is de moeder soms nog zo druk met nummer een dat ze de tweede niet op tijd uit zijn vlies likt. Zo zonde als een verder kerngezond lam het dan niet haalt, maar dat kunnen we dus vrijwel altijd voorkomen. We zijn met onze medewerkers en onze vrijwilligers na al die jaren inmiddels goed op elkaar ingespeeld!

Hier een paar foto’s van lammetjes, lammetjes, lammetjes. Altijd leuk dat er tussen al dat witte spul ook een bonte en twee zwarte lammetjes zitten. Kijk maar!

Hier werd er eentje geboren as tweede van een tweeling, je kunt het vlies nog om het lam zien zitten:

En nog meer lammetjes:

Op maandag 35 februari werd er een minitweeling geboren: een rammetje van 1,5 kilo en zijn ‘grote’ zus van 1,8 kilo. Meestal maken zulke kleintjes niet veel kans. Of ze hebben zo veel zorg nodig, en in de topdrukte van de lammertijd zit je daar niet op te wachten.

De enige optie: mee naar huis! Het was gelukkig vakantie, dus Jochem was veel thuis met zijn vriend Sam die zo’n beetje de hele week logeerde. Tijmen was veel op stal.

Het rammetje had troebele oogjes, en leek blind, of toch in elk geval slechtziend. Daarom noemden de jongens hem Stevie. Zijn zus werd dan maar Evie (op z’n Engels uitgesproken). Ze kregen in het begin 7 keer per dag een flesje, geleidelijk afgebouwd naar 4 keer per dag.

Stevie wilde de eerste dagen niet staan, dus we hadden niet veel hoop voor hem. Zijn zus daarentegen was vanaf het begin levenslustig. Gelukkig begin Stevie na een paar dagen toch te staan en voorzichtig rond te lopen. Hij liep wel een beetje mank, maar dat knapte later weer op. Toen probeerde hij zelfs te dartelen, net als zijn zus (al lukte dat niet helemaal). Op de gladde houten vloer gleden zijn pootjes wel vaak weg als Bambi op het ijs, zodat hij de eerste dagen met een lintje tussen zijn pootjes rondliep. Daarmee kon hij niet zulke grote stappen zetten, maar hij gleed in elk geval niet uit. Zijn blindheid en troebele oogjes trokken weg, en hij liep ergens meer tegenaan. Volgens de dierenarts worden de ogen op het laatst aangelegd bij een lammetje, en omdat hij prematuur was, moesten die zich misschien nog een beetje ontwikkelen.

Sinds een paar dagen loopt hij helaas weer mank. Hij wil zijn linkervoorpootje niet gebruiken, terwijl we er niets aan kunnen zien. Misschien gaat het beter als hij in stro en op een stroeve vloer loopt. Dus hebben we gisteren toch maar besloten ze weer naar stal te brengen. Daar krijgen ze nu 3 keer per dag een flesje, ze liggen onder een warmtelamp, en kunnen geleidelijk wennen aan de andere schapen. Gisteravond heb ik nog even gekeken en lagen ze lekker samen onder de warmtelamp. Maar het blijft afwachten of vooral Stevie het gaat redden. Met Evie komt het wel goed, verwachten we.

Het was heel gezellig, die lammetjes in huis. Ze zijn zo onwaarschijnlijk zacht en blijven zo schoon! Heel zen ook, een uur lang een lammetje op schoot. Op een gegeven moment scharrelden ze met een luier aan door het huis (je wordt er een beetje gek van om elke paar minuten een plasje op te dweilen). Ook bij het vrijwilligersfeestje afgelopen zondag stonden ze in het middelpunt van de belangstelling, en dat leek ze prima te bevallen. Maar goed, nu zijn ze dus weer weg. Beetje emptynestsyndroom wel, zo stil in huis…

De eerste ooien waren woensdag uitgerekend. Maar dat kon dus ook zomaar een paar dagen eerder of later zijn. Het werd donderdag, en toen kwamen er meteen 5. Allemaal eenlingen, grappig genoeg. Vrijdag was het tweelingdag, met 15 lammetjes uit 8 moeders.

Gelukkig hebben we veel hulp van onze kudde onvermoeibare lammervrijwilligers!

Vrijdag was het heerlijk weer. Bij die grote donkerblauwe deuren, in de zon en uit de wind, was het prima buiten lunchen. Marjolijne vond het net wintersport, zo in de winter in de zon. Toen vond Clemens dat het ‘Après-sheep’ was.

De bestellingen voor geboortevachtjes lopen maar door! Ik heb er inmiddels al vele tientallen gemaakt, meestal op basis van het geboortekaartje. En deze week maak ik er weer twee. Ze vallen altijd enorm in de smaak, dus ik word er zelf ook blij van! Ik doe het nu een jaar of 6, en er komen inmiddels mensen terug voor een volgend kindje.

Voor mijn achterneefje Sven (zoontje van mijn nichtje) maakte ik er vorig jaar ook eentje, met zijn geboortekaartje erop.

Inmiddels is Sven een jaar, kruipt hij vrolijk rond, en ligt het vachtje in zijn speeltentje!

Wil je ook zo’n vachtje voor je (klein)kind of als kraamcadeautje namens vriendenclub/collega’s/teamgenoten? Kijk dan op Geboortevachtje bestellen. Daar staat ook een diashow van vachtjes met het kaartje waarop ze gebaseerd waren, met en zonder baby’s erop.