Hadden we de politie aan de deur. Via een oornummer was ze aan ons adres gekomen (als ze even op het bordje had gekeken dat aan alle hekken hangt, had ze meteen Clemens’ telefoonnummer gehad, maar goed). Dochter Silke (14) was thuis. Of de schapen op de dijk van ons waren. Silke gaf ze Clemens’ nummer. De politieagente opende het telefoongesprek met de vraag of hij de vader van Silke was. Waar hij natuurlijk een hartverzakking van kreeg! Wat is er met Silke?! Maar nee, het ging dus om de schapen. Het zou de dag daarop tropisch heet worden, en ze moesten onmiddellijk van het schaduwloze dijkvak af, anders kregen we 1500 euro boete. Kortom, de agente was de subtielste niet. Ze had natuurlijk wel een punt met die temperaturen, er moest wel wat gebeuren, daar wilden we zelf natuurlijk ook echt wel wat aan doen. Maar ze had ook kunnen vragen: Meneer, mag ik misschien vragen wat u met uw schapen op de dijk denkt te gaan doen nu het morgen zo heet wordt? Maar nee, meteen commanderen en dreigen met een boete. Daar wordt een mens nou niet spontaan heel coöperatief van.
Maar goed, we hadden nog wel een dijkvak over met bomen waar we die lammeren naar hebben verplaatst. En op het andere dijkvak hebben we de partytent geïnstalleerd, zodat de schapen in elk geval wat schaduw hadden. En gelukkig waren de schapen op tijd geschoren. Ze is vast nog wel komen controleren de volgende dag, maar blijkbaar was het goed, want we hebben er niets meer van gehoord.
Het is natuurlijk mooi om zo aan de dijk te staan in Wageningen, maar af en toe is het wel eens lastig dat je zo zichtbaar bent. Clemens vroeg nog aan een boer in de buurt of de politie ook bij hem langsgeweest was. Ah nee, zei hij, bij ons staan de dieren achter de boerderij, dat zien ze niet vanaf de weg, daar hoor je nooit iemand over.