Sinds begin deze maand staan de schapen weer op de Amerongse Berg, een gebied van Staatsbosbeheer. Bekend van de Eenzame Eik en het Egelmeer.
Het gebied heeft een ietwat vervelende voorgeschiedenis. De begrazing zou worden gegund via een aanbesteding. We hadden ingeschreven op het project, en het werd gegund aan een andere herder die bizar veel goedkoper was. Wij vonden dat die aanbesteding niet eerlijk verlopen was. De enige toegestane manier om bezwaar te maken was echter via een kort geding (we hadden natuurlijk liever een goed gesprek met de directie gehad, of desnoods een bezwaarcommissie ofzo, maar dat mocht dus niet; het was naar de rechter of niets). Kwam die rechtsbijstandsverzekering nog eens van pas, om een advocaat in te huren. Maar leuk was het niet, en ook niet helemaal bevorderlijk voor een prettige relatie met de opdrachtgever. Maar goed, we grazen er nu weer. Het is nog afwachten hoe het volgend jaar gaat.
Aanbesteden is een hot item in de wereld van schapenbegrazing. Sommige opdrachtgevers doen aan aanbesteden, omdat dat van de EU zou moeten. Andere opdrachtgevers (soms van dezelfde organisatie, maar in een andere regio), doen het in goed overleg met de kuddes uit de buurt. Met een goed verhaal over het samen opbouwen van een goed begrazingsproject, en het aangaan van een langdurige relatie tussen terreinbeheerder en begrazer, blijkt het best mogelijk om zonder aanbesteding een project aan een kudde te gunnen, ook voor langere tijd. Maar dat moet de betreffende organisatie dan wel écht willen. De Vereniging Gescheperde Schaapskuddes Nederland gaat daarover dit jaar met de grote terreinbeheerders in overleg. Want het is al op verschillende plekken in Nederland voorgekomen dat herders elkaar kapotconcurreren op prijs. Dat levert een herder op korte termijn werk op, maar op de lange termijn natuurlijk geen gezond bedrijf.
En ook de natuur is de dupe, omdat het alleen nog maar over prijs gaat, en niet (of nauwelijks) over kwaliteit. Met alle bezuinigingen moeten terreinbeheerders natuurlijk op de centen letten, dat snappen wij ook wel. Maar ze krijgen van de provincie een toeslag voor het inzetten van gescheperde kuddes waarvan ze ons een fatsoenlijke prijs kunnen betalen. Die toeslag is niet alleen bedoeld voor goed heidebeheer, maar heeft als nevendoel het behoud van gescheperde kuddes. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat de opdrachtgever de herder een laag bedrag betaalt en met de rest van de kuddetoeslag zijn tekorten aanvult.
Laten we hopen dat de terreinbeheerders bereid zijn om met herders in overleg te treden, in plaats van ze via een anonieme aanbesteding elkaar de tent uit te laten vechten. Als je een jarenlange relatie aangaat, moet je iemand toch een keer in de ogen gekeken hebben, in plaats van alleen een papieren plannetje. En laten we hopen dat ze bereid zijn om voor kwaliteit een faire prijs te betalen.