Gisteren kregen we van een verdrietige Jeroen een droevig bericht: hond Peggy is overleden. Ook al woonde ze al een paar jaar niet meer bij ons, we zijn er zelf ook verdrietig van.
Na wat probeerhonden, was Peggy in 2011 de eerste echte werkhond die we kochten. Een flinke investering, maar ze was het meer dan waard!
Peggy was goed getraind toen we haar kregen en bovendien een lieve hond. De kinderen waren ook meteen dikke vrienden met haar. Later kochten we Kate erbij. Bij het verplaatsen van de kudde was er een vaste taakverdeling: Kate als goede stophond voorop, en Peggy achter om de kudde bij elkaar en in beweging te houden. Jarenlang waren Peggy en Kate onze honden, aan anderen legden we het altijd zo uit: Peggy-potlood (een wit potloodstreepje op haar kop) en Kate-breed (een brede witte vlek op haar kop). Tot we met twee kuddes gingen werken en er Finnick bij kochten, later pup Flo, Bryn en vorig jaar pup Gwen.
Toen Jeroen bij ons kwam werken nam hij Peggy altijd mee, en op een gegeven moment bleef ze ook bij hem overnachten. Toen ze met pensioen mocht twee jaar geleden, was het dan ook fijn dat ze bij Jeroen mocht blijven wonen, samen met Jeroens jonge hond Struin. Bij het wandelen, vertelde Jeroen, liep Struin de laatste tijd altijd ver voorop, en sukkelde Peggy rustig achter hem aan. Nog wel levendig en vrolijk kwispelend, maar als rustige oude dame. Ze was dan ook al bijna 13, wat behoorlijk oud is voor een border collie die jarenlang hard gewerkt heeft. Ze had af en toe wat gewrichtsproblemen, maar niks ernstigs, ze was redelijk goed gezond voor een bejaarde hond.
Op 30 maart leek ze niet lekker, Jeroen was van plan de volgende dag met haar naar de dierenarts te gaan. Maar in de avond is ze rustig op haar vaste plekje overleden. Hij heeft haar begraven bij zijn moeder in de tuin.
Wat foto’s uit de oude doos:
