Het is wel buffelen de laatste tijd. Het zat ook allemaal niet echt mee. Het begin er natuurlijk al mee dat Clemens zijn been in het gips had. Wat niet alleen pijnlijk was (nu gelukkig niet meer), maar ook lastig omdat hij moeilijker kan lopen, en nog lastiger omdat hij niet kan fietsen of autorijden. Vervolgens hadden we veel te veel zieke lammeren, zonder dat wij of de dierenarts er de vinger op kon leggen waar het hem nou precies in zat. Er zijn er een paar doodgegaan, wat niet alleen sneu is voor die beestjes, maar ook een kostenpost voor ons bedrijf (dierenartskosten, medicijnen, geen vleesopbrengst), en vooral veel kopzorgen oplevert. En toen ging ook de bus nog eens kapot. Koppelingsplaat versleten (en nog een paar andere dingen), maar in het algemeen is de bus een beetje overbelast (join the club), met dat 1000-litervat achterin over de hei, ook al is hij fourwheeldrive. Dus nu staat het 1000-litervat in de veetrailer, waarmee we water naar de kudde kunnen brengen.
Maar het zit gelukkig niet allemaal tegen. Zo zijn er naast de vaste vrijwilligers (samen drie dagen in de week) ál die mensen die helpen om Clemens heen en weer te rijden. En dan kwam er een week of drie geleden ook nog een verse vrijwilliger aanwandelen, Bosse, een jonge hovenier die een baantje heeft voor een paar dagen in de week, die de schaapskudde geweldig vindt en die zomaar de andere twee, drie dagen in de week wil helpen. Mét rijbewijs. Dat was nou even een geschenk uit de hemel!
Wat ook meezit, is dat de kudde momenteel op de Grebbedijk staat, in netten, en volgende week op de bastions van de Grebbelinie, onderaan de Grebbeberg. Hoeden is dus een week of 2-3 lang niet nodig, en het is ook lekker vlakbij. Dat geeft net wat meer ruimte om een beetje rustig aan andere klussen te doen.