Helaas, de Lammetjesdag is helemaal uitverkocht! Er zijn dus geen kaartjes beschikbaar aan de kassa.

We doen dit om te zorgen dat het niet te druk wordt. Op deze manier blijft het leuk voor bezoekers, alle vrijwilligers, én de lammetjes!

Je kunt nog wel onze lammetjes bewonderen die buitenstaan langs de Mansholtlaan. Je kunt ook nog naar de Lammetjesdag bij de Edese schaapskudde op de Ginkelse hei. Die is natuurlijk lang niet zo leuk als bij ons, maar dan heb je in elk geval wel lammetjes gezien.

Onze jaarlijkse Lammetjesdag komt er weer aan, op zaterdag 22 maart. Wij hebben er alvast weer zin in! Net als afgelopen twee jaar, verkopen we alleen kaartjes in de voorverkoop, en op=op. Dat bevalt ons heel goed, want ze weten we precies hoeveel we moeten inkopen, en wordt het niet te druk (zoals dat ene jaar vlak na corona toen het die dag schitterend weer was en íedereen eindelijk weer nar buiten mocht).

De vorige twee keer waren de kaartjes helemaal uitverkocht, dus als je graag wilt komen, raad ik je aan om snel je kaartjes te kopen. Dan zijn ze maar binnen! Want helaas, helaas, we verkopen dus echt geen kaartjes aan de kassa. Kijk voor meer informatie en kaartjes kopen op Lammetjesdag.

Naast de lading lieve lammetjesfoto’s, dit keer ook wat leuke hondenfoto’s. De honden zijn overdag met Clemens mee naar stal of wei (in de winter) en de rest van het jaar naar de hei. ’s Avonds zijn ze bij ons thuis. Ooit hebben we bedacht dat ze niet op de bank mochten, maar ergens onderweg is die regel in onbruik geraakt…

Zoals jullie kunnen zien, is Lizzy (onze Australian kelpie) inmiddels geen puppy mee. Meer een puber.

Lizzie in de mist

Nee hoor, de honden mogen écht niet op de bank!

Lizzie hoedt haan

Dochter Silke had vorig jaar al eens een lezing gegeven in een seniorencentrum in Lunteren, over ons schapenbedrijf en het herdersleven. Dat was een groot succes, en verschillende mensen gaven aan dat ze best nog wat meer hadden willen horen, bijvoorbeeld over de honden.

Dus ging Silke onlangs wederom naar Lunteren, met een nieuwe Powerpoint vol mooie foto’s en filmpjes, én met hond Bryn. Die is namelijk superlief tegen mensen, en wil niets liever dan door iedereen aangehaald worden. Ze bleef braaf op haar kleedje liggen tijdens de presentatie, en na afloop liep Silke met Bryn een rondje langs alle aanwezigen, en bij iedereen legde Bryn haar kop op de knie met een hoopvolle blik: Aai mij! Dat was natuurlijk onweerstaanbaar.

Dat Bryn gek is op knuffelen, wisten we natuurlijk wel. Wat we ook wel wisten, is dat ze nog wel eens aan de wandel wil gaan, dus we houden haar altijd goed in de gaten. Maar met 5 honden en 600 schapen, kun je soms nét even het oog op haar verliezen, en gaat ze er vandoor. Vorig jaar moesten we haar al een keer ophalen op de campus van de WUR. Maar onlangs werd Clemens gebeld door Rozengeur en Manenschijn, een kinderdagverblijf aan de Mansholtlaan. Dat er een hond aan was komen lopen met een penning om haar nek met zijn telefoonnummer erop. En dat alle kindjes haar enthousiast aan het aaien waren, maar of we haar toch maar even wilden komen ophalen. De kinderen vonden het heel jammer dat ze weer wegging.

Weet je nog een locatie of groep die wel oren heeft naar een leuke lezing, door herder, vrouw of dochter? Op onze boerderij of ergens op locatie? Kijk dan op de pagina lezing van de herder.

Sommige schapenhouders scheren hun dieren in de winter: vlak voor ze gaan aflammeren. Dat heeft als groot voordeel dat je veel beter kunt zien wat er gebeurt tijdens het aflammeren. Ook nemen ze dan minder plek in, en zo lang ze op stal staan, hebben ze weinig last van de kou. Wij deden dat tot nu toe eigenlijk nooit, omdat onze schapen redelijk snel weer naar buiten gaan, en dan kan het nog best koud zijn.

Maar dit jaar bedacht zoon Tijmen dat eigenlijk alleen de eenlingmoeders snel naar buiten gaan. De tweelingmoeders staan veel langer op stal, omdat de lammeren groot genoeg moeten zijn om er eentje te spenen, zodat de moeder met één lam de hei op kan (twee lammeren is te heftig, omdat ze nog best lang drinken bij de moeder). Door dat lange op stoffige stal staan zien de vachten van de tweelingmoeders er bij het scheren eigenlijk zelden mooi genoeg uit om te bewaren voor het vachtvilten. Dus besloot Tijmen om een kudde jaargenoten op te trommelen van zijn studie diergeneeskunde, en met zijn allen hebben ze de tweelingmoeders vakkundig van hun vacht ontdaan.

Dus als je nou naar de Lammetjesdag komt, dan herken je meteen de tweelingmoeders. Die zijn geschoren!

Je kunt natuurlijk overal wedstrijden in organiseren. Als herdersvereniging VGSN (waar ik in het bestuur zit) organiseren we sinds een paar jaar het NK Netten Zetten. En aangezien er voor zover we weten nergens anders ter wereld een wedstrijd in plaatsvindt, zouden we het zelfs het WK kunnen noemen.

Maar dat terzijde. Ik heb al verteld over het NK schapen scheren, dat onze schaapscheerder Johannes al twee keer heeft gewonnen. Maar in de rest van de schapenhoudende wereld houden ze ook nog wedstrijden ‘wol hanteren’, ofwel ‘wool handling’ (want het zijn de Engelstalige landen waar ze dit doen). Dan moet je tijdens het scheren zorgen dat je de smerigste stukken verwijdert, dat de scheerder niet op de vacht gaat staan, en dat als die klaar is, dat je de vacht snel oppakt en met een handige beweging van je polsen in één keer netjes op de woltafel legt. Zonder dat de vacht dubbel komt te liggen of over de randen valt. Op die tafel gaan mensen vervolgens de wol verdelen in mooie en minder mooie stukken, en beoordelen op kwaliteit: is de wol zoals het bij dit schapenras hoort te zijn, zijn de vezels overal even lang en hebben ze evenveel elasticiteit, hoe zit het met de kleur, enzovoorts.

Nou, er hebben zich nu een aantal woldames verenigd in Woolpowers, en die organiseren nu regelmatig workshops ‘wol hanteren en classificeren‘ in Nederland. Dat leek me nou nuttige kennis, dus onlangs heb ik ook zo’n workshop bijgewoond. Ik had ook een eigen vacht meegenomen van een Veluws heideschaap, en daar waren ze gelukkig heel enthousiast over.

Uiteraard leerden we ook hoe we een vacht oppakken bij de scheerder (onze eigen Johannes was ter plekke aan het scheren; sommige schapenhouders scheren ’s winters voordat de schapen gaan aflammeren). Dat is even een kunstje, en ziet er makkelijker uit dan het is, maar een paar keer lukte het toevallig best aardig. En nét die keer maakte iemand een slomo-filmpje. Maar ik wacht toch nog even tot ik mee ga doen aan de kampioenschappen.

We vertelden het vorige nieuwsbrief al: dochter Silke maakt landschapjes van vilt, landschapsvilterijtjes dus. En nog leuker: ze geeft er ook workshops in! Vorige week voor het eerst. Omdat het op stal te koud is en bovendien vol schapen staat, deed ze dat bij NuDeToekomst, een heel leuk initiatief in de wijk de Nude in Wageningen. In een oude meubelzaak zit nu een wijkontmoetingsplek en is er ruimte voor kleine bedrijfjes en creativo’s.

Zo doet ze dat, een landschapje vilten. De techniek is naaldvilten, ook wel droogvilten. Op een lapje vilt prikt ze met een viltnaald (een speciale naald met weerhaakjes) allerlei kleurtjes wol tot een landschapje.

Ik mocht er ook eentje maken. Ik snap wel dat hond Finnick er zo enthousiast naar kijkt: een schaap!

Denk je nou: wat leuk! Ik wil ook wel zo’n landschapje, dan zijn er nog een aantal te koop bij KadoLokaal in Wageningen (ook al zo’n leuk sociaal initiatief), en uiteraard bij ons kraampje op onze Lammetjesdag op 22 maart. Wil je er liever zelf eentje komen maken? Houd dan de website in de gaten voor datums van workshops. We zullen binnenkort een serie plannen, op stal, en wellicht ook weer bij NuDeToekomst of KadoLokaal. Ben je met een groepje, dan kun je zelf een tijdstip met ons afspreken, voor een workshop van ongeveer 2 uur. Het is vanwege de scherpe naalden niet zo geschikt voor jonge kinderen, ik denk wel vanaf een jaar of 10.

Intussen kreeg ik een aanvraag voor een sloffenworkshop in februari, voor een reünie van 8 oud-studiegenoten. Ook dat werd lastig met een koude stal vol schapen. Maar ook dat bleek bij NuDeToekomst prima te gaan! Heel fijn om een alternatieve plek te hebben met een vloer die nat mag worden en een warm plekje om koffie te drinken (ik drink zelf geen koffie, maar volgens de deelnemers was die buitengewoon goed!). Een van de deelnemers wilde geen sloffen, maar wel heel graag polswarmers. Die werden ook erg mooi!

De datums voor de sloffenworkshops van komend half jaar zijn alweer gepland! Dus wil je ook zo’n mooi paar zelfgevilte 100% wollen sloffen, voor jezelf of iemand die je lief vindt? Doe gezellig mee!

En als ik het dan toch over vilten heb: ook de workshops vachtvilten zijn weer gepland. Voor alle workshops geldt: heb je een groepje bij elkaar, dan kun je een eigen datum met ons afspreken!

Inmiddels zijn we weer ruim een week en 100 lammetjes verder. De lammertijd loopt heel goed.  We hebben tot nu toe wel 5 lammetjes die een flesje krijgen, en dat zullen er ongetwijfeld nog wat meer worden. Een paar fleslammetjes is wel gezellig hoor, ze komen altijd heel enthousiast op je af. Al kunnen ze ook heel jammerlijk gaan blèren als ze honger hebben.

De eerste tijd krijgen ze echt een flesje, en na een week of twee proberen we ze aan de speenemmer te laten wennen. Want met 2 handen kun je 2 flesjes geven (en als ze heel klein zijn, heb je voor één lam beide handen nodig), en moet je wachten voor ze hem leeg hebben gedronken. Maar met zo’n emmer drinken ze zelf én met zijn vijven tegelijk uit één emmer. Maar zo ver is het nog niet.

Dit was vorige week, toen het vroor, en Sam en ik lammerdienst hadden:

En dit was vandaag, toen het 16 graden was:

Woensdag 7 februari werd het eerste lammetje geboren en nu, een week later, staat de teller al op ruim 60 lammetjes! De ooien (moederschapen) lammeren af in de groep, dan zetten we moeder en lammetje(s) twee dagen in een lammerhokje om aan elkaar te wennen, zodat ze elkaar aan hun geur, stem en uiterlijk herkennen. Daarna gaan ze weer terug in een groepshok met andere ooien met lammetjes. Dat is altijd een gezellige boel.

We werken in de lammertijd in drie ploegen: ochtend, middag en avond. Gelukkig hebben we naast een kudde schapen ook een hele kudde enthousiaste vrijwilligers die ons daarbij helpen. ’s Nachts mogen de schapen het zelf doen, maar bij ons schapenras (Veluws heideschaap) gaat het vrijwel altijd goed (bij schapen die op vleesproductie gefokt zijn, gaat de geboorte heel vaak moeilijk, en moet je er 24/7 bij zijn).

Herder Clemens is er razend druk mee in de lammertijd. Zelf help ik waar nodig, en draai ik twee avonden lammerdienst. Soms zit je te wachten tot er wat gebeurt, maar de afgelopen twee avonden was het aanpoten: er werden de ene avond 8 en de andere avond 9 lammetjes geboren! We bleven bezig met ooien met lammetjes in een kraamhok zetten, lammetjes wegen, navelstrengen ontsmetten, uiers checken, en dan kwam de volgende alweer! Maar het is ook altijd weer prachtig om een lammetje geboren te zien worden, en te zien hoe het na een kwartiertje al opstaat en de speen van de moeder zoekt. Magisch gewoon!

Wil je de lammetjes graag met eigen ogen bekijken, kom dan vooral naar de Lammetjesdag! Let op, er is alleen voorverkoop! Hier alvast wat foto’s en een filmpje.

Kijk nou wat een leukerdje, net een kalfje

Trotse moeder en wakkere dochter!

Zoon Tijmen (student diergeneeskunde, heel handig!) filmt een netgeboren lammetje, om te laten zien hoe het al snel op gaat staan

Dartelende lammetjes!

Tijdens de avonddienst ook altijd even knuffelen met de lammetjes

Tja, dat krijg je als  je als lammetje onder de ruif gaat liggen…

Zo klein!

Overdosis schattigheid!

Als we de ooien met lam(meren) vanuit het groepshok naar het kraamhokje verplaatsen, pakken we het lam op, en en loopt de moeder er meestal vanzelf achteraan. Maar sommige ooien doen dat niet. Ze zijn te schrikkerig of te onervaren, ofzo. Sinds kort hebben we deze yellow cab, waarmee we moeder en kind dan kunnen vervoeren. De kruiwagen kantelt tot op de grond, waardoor we de ooi er zo in kunnen schuiven. Lammetje erbij, en rijden maar!

Zoals elk jaar, hoeven we het gelukkig niet allemaal zelf te doen, die lammertijd. We hebben onze kinderen (+aanhang), medewerkers, onze vaste vrijwilligers die jaarrond meedoen, maar we hebben ook een hele kudde vrijwilligers die speciaal voor de lammertijd op komen draven. Een moeder van ooit het schoolplein, een werkrelatie, en daar weer vrienden van. De buurman en een aantal vrijwilligers die ooit zijn komen aanwaaien op de hei. Vrienden en studiegenoten van de kinderen. En daar dan ook weer vrienden van. Al die vrijwilligers, daar zijn we natuurlijk ontzettend blij mee, en het is ook nog eens altijd heel gezellig.

Ook elk jaar houden we een staluitleg, ofwel lammerinstructie. Weer even ophalen hoe het ook alweer allemaal ging, met die lammetjes. Wat je moet doen bij de geboorte, en wat als moeders geen melk heeft of kindlief niet wil drinken. En dergelijke.

Ditmaal hielden we de staluitleg op twee momenten, want niet iedereen kon tegelijk. Met soep en borrel, om de sociale samenhang te bevorderen. Vrijwilligers moet je koesteren, ten slotte!