De eerste vachtviltworkshop van dit jaar was weer leuk (voor meer foto’s, kijk hier). Omdat we met een even aantal waren (Joke en Keetie maakten samen één vacht), hebben de deelnemers in tweetallen de vachten gerold, wat eigenlijk wel zo gezellig is. Het rolproces (zo’n uur lang na de lunch) is best zwaar en ietwat eentonig (meditatief, kun je ook zeggen, klinkt wat vriendelijker), dus dat gaat met zijn tweeën veel lekkerder. Heb je nog even tijd voor een goed gesprek.
Yfke had haar zus Jolijn meegebracht om een vacht te vilten voor hun moeder, die ook Grebbesupporter is. Jolijn viltte er een mooie slak op, het lievelingsdier van moederlief. Amely had een bijzonder vierdelig mannetje. Annelies was eindeloos bezig met het neerleggen van drie prachtige rozen, en Keetie en Joke viltten de naam erop die Keetie aan haar ‘geadopteerde’ schaap heeft gegeven: Wollie.
Het grappigst was wel de vacht van Yfke, met daarop het bijzonderste beest van Fryslân: het Dykskiep, naar een liedje van Piter Wilkens.
It Fryske stamboekdykskiep is bysûnder
It Fryske stamboekdykskiep is unyk
Se dogge wier foar oare skiep net ûnder
Mar se ha de lofter en de rjochter poatsjes net gelyk
Mijn Fries is niet zo best, maar Yfke heeft ons uitgelegd dat deze unieke Friese stamboekdijkschapen op een dijk gewoon rechtop kunnen lopen, omdat de linkerpootjes langer zijn dan de rechter 😉
Uit deze vacht leerden we overigens dat je goed moet nadenken in welke richting je begint met rollen. Want in die richting krimpt de vacht het meest, vandaar dat bovenstaande dijk ietwat steil is geworden en het schaap een beetje smalletjes. Maar toch: onmiskenbaar een dykskiep. Ik vroeg Yfke nog of ze er het woord dykskiep niet bij wilde zetten. Maar nee hoor, dat was echt niet nodig, ze was ervan overtuigd dat binnen haar familie iedereen ogenblikkelijk zou begrijpen dat dit er eentje was.
Hoe dan ook, weer een plezierige vachtviltdag!
