Zo heel af en toe komt het wel eens voor dat de herder even rustig een kwartiertje op zijn rugzakstoeltje zit. Dat hij even geen netten zet, schapen behandelt, routes verkent of honden aanstuurt, maar dat de kudde even rustig ligt te herkauwen. Juist op dat moment komen er altijd mensen langswandelen die jaloerse opmerkingen maken over het romantische herdersleven. Vandaag was er een dame die vroeg: “Bent u nu aan het filosoferen of aan het mediteren?” Waarop Clemens antwoordde dat hij zat te bedenken waar het volgende nachtvak moest komen, welke lammeren nou het eerst naar de slacht moesten, en of die myasis nu helemaal onder controle was. En of hij de rammen nou oranje dekblokken om moest doen, of dat wel goed zichtbaar zou zijn over de rode vlekken heen. “O”, zei de dame, ietwat teleurgesteld. Maar ze vertelde nog wel dat ze het een cadeautje vond, om zomaar een schaapskudde tegen te komen tijdens haar wandeling…
Foto van vorig jaar door Bosse van Swaay. Ik heb echt zitten zoeken, maar ik kom erachter dat we tussen al die honderden foto’s er niet één hebben waar Clemens even rustig zit…
