Vandaag ging Clemens even overleggen met de boswachter van landgoed Het Hek, een nieuwe begrazingsopdracht. Hij stond naast zijn bus op hem te wachten, met de honden erin. Een wat oudere dame (vergezeld van een jongere dame) benaderde hem met een vraag, en Clemens liet weten dat hij het niet wist, maar dat ze wel even kon wachten op de boswachter, die haar vast verder zou kunnen helpen. Ineens hoort hij achter zich: “Hé, knapperd!” Hij draait zich om, en ziet de jongere dame praten tegen bordercollie Kate, die uit het halfopen raam van de bus kijkt. “O! Ik dacht even dat u het tegen mij had”, zegt Clemens. De dame laat zich niet van de wijs brengen en glimlacht vriendelijk terug. Als de boswachter is gearriveerd en de dames vertrekken, roept ze nog een keer: “Dag, lekker ding!” Tegen Kate natuurlijk. Toch?
Eerder deze week had hij ook al de volle aandacht van een groepje oudere dames. Ze waren aan het wandelen en Clemens liep toevallig met de kudde op hen toe, en ze vroegen of hij even kort wat wilde vertellen over de kudde. Maar natuurlijk. Vervolgens riep één van de dames: “Maar meneer, u ziet er helemaal niet uit als een herder!” “Wat ontbreekt er dan aan?”, vroeg Clemens. “Nou, u heeft geen hoed op.” “Ah, die ligt in de bus, die heb ik met dit weer niet nodig.” “En uw huid is veel te glad!”
Tja, dan val je toch door de mand, nadat je twintig jaar op kantoor hebt gezeten…
Foto van Clemens met gladde huid en zonder hoed, eerder dit jaar in het Binnenveld