Half juli mochten de schapen een ruime week de Renkumse hei begrazen, daar bij Snackbar Airborne (de mooiste snackbar van Nederland, architectonisch gezien). Dat betekende twee keer een fikse wandeling, eerst helemaal van Landgoed de Laan naar Renkum (met Hans, die voor zijn verjaardag van zijn kinderen ook zo’n mooie herdershoed heeft gekregen),
en toen ruim een week later weer van Renkum terug naar de Grebbedijk onderaan de Grebbeberg. Complicerende factor tijdens de terugreis was de weersvoorspelling: tropische temperaturen van boven de 30. Dan moet je dus heel vroeg gaan lopen. Doordeweeks werkt dat niet, dan zit je ’s ochtends vroeg juist middenin de spits. Maar op zondag is dat perfect, merkten we! Ander voordeel: ook mensen die doordeweeks werken, willen graag een keer meelopen. Pauline, Tanja en Mariëtte waren zo waar bereid om om 5 uur hun bed uit te komen om kwart voor 6 bij ons thuis te zijn. Clemens liep voorop, de dames achter de kudde, en ik reed er in de bus met aanhanger achteraan als bezemwagen voor vermoeide schapen.
Tanja en Pauline liepen bij Oranje Nassau Oord bij nadering van de provinciale weg snel voor de kudde uit, om de auto’s tegen te houden.
Pauline voelde zich heel nuttig, daar op de weg om 7 uur ’s ochtends.
Gelukkig had Tanja niet helemaal voor niets zo’n flatteus fluorescerend vestje aan: vier auto’s!
En zo kon Clemens ongehinderd de provinciale weg oversteken.
Vervolgens liepen we Onderlangs naar de Veerweg.
Mariëtte had Peggy aan de lijn. In principe loopt border collie Kate voorop bij Clemens, omdat Kate heel goed de kudde kan stilzetten. Peggy drijft de schapen van achteren op, en zorgt dat er geen achterblijven. Maar daar is ze zo fanatiek in, voortdurend heen en weer rennend, dat ze zich de voetzolen stuk loopt, zeker als er veel asfalt in de route zit zoals in dit geval. We hebben wel een soort slofjes voor haar (als je goed kijkt, zie je ze), maar besloten toch haar aan de lijn te doen. Dan kan ze niet zo heen en weer rennen, en hoef je niet voortdurend te roepen dat ze afstand moet houden van de schapen.
Bij de afslag naar Lexkesveer gingen we even opzij om de fietsers er langs te laten, die het hele fietspad Onderlangs achter ons moesten blijven. Gelukkig vinden de meeste mensen dat niet erg, zeker niet op zondagochtend, al is er nog wel eens een wielrenner die omdraait. Daarna een stuk over de Veerweg en de Grebbedijk.
Bij het dijkhuis tegenover de Jachthaven namen we de Afweg naar beneden, en liepen we evenwijdig aan de dijk (langs de busremise en Monsanto) om het verkeer op de dijk niet te veel op te houden. Zo kwamen we om 9 uur aan op de plaats van bestemming, met de thermometer nog rond de 20 graden (die later die dag inderdaad tot dik boven de dertig opliep). Fijner voor de schapen, en ook voor ons! Wat een prachtige tocht op een prachtige ochtend. Pauline, Tanja en Mariëtte willen zeker nog eens mee. Bedankt!
