Geen vilt maar lammetjes in mijn wolstal

In mijn wolstal, of viltschuur of atelier, of hoe je het ook wilt noemen, wordt gewoonlijk vooral gevilt. Maar dit jaar verwachtten we zo veel lammetjes, dat het niet allemaal zou passen in de andere schuren. Er zat niets anders op: ook mijn wolschuur moest eraan geloven. Vier weken lang heeft hij vol kraamhokjes gestaan. Ik heb zelfs een keer staan vilten tussen de lammetjes. Maar nu zijn alle schapen klaar, konden de lammerhokjes weg, en is de wolstal weer schoongespoten. Was nog even een klusje om die muren schoon te krijgen, van wolvet mest en andere resten die net afgelammerde schapen erop achterlaten. Ook lag overal een dikke laag stof door het stro. Maar het is gelukt, en ik kan weer volop vilten. Als er geen corona was, had ik de eerste workshops alweer gehad willen hebben… zucht…

Tijmen en Hannah lopen met een tweeling en hun moeder een kraamhokje binnen, naast waar ik sta te vilten…
Weer schoon!