Misschien weet je het nog, dat we afgelopen voorjaar twee minilammetjes een paar weken thuis hebben gehad. Zie mini-tweeling Stevie en Evie. Haar broertje heeft het helaas niet gehaald, maar met Evie gaat het uitstekend! Echt groot is ze nog altijd niet, maar wel kerngezond en ze ziet er prachtig uit. Ze snapt alleen nog niet helemaal dat ze een schaap is. Ze loopt sinds kort bij de kudde, maar is altijd veel meer op Clemens (of de andere dienstdoende herder) gericht dan op de andere schapen. Ze loopt als een hondje achter hem aan. We hebben haar ook een bel omgedaan.
Op zich heeft dat ook zo zijn voordelen, als er een schaap is dat op je af komt. Want zoals het spreekwoord al zegt, dan volgt de rest vaak vanzelf. Een paar jaar terug hadden we ook zo’n minifleslammetje, Malou. En Tijmen (die dat soort dingen altijd feilloos onthoudt) zegt dat het bij Malou precies zo ging, in het begin. En dat is helemaal goedgekomen. Nu hoort ze er helemaal bij, in de kudde, behalve dat ze nog wel graag even langskomt om gekroeld te worden. Maar dat vinden we wel gezellig.
Tja, als ik nu de foto terugzie van Evie in maart, dan kun je het haar toch niet helemaal kwalijk nemen dat ze denkt dat ze een mens is…
Evie toen
Evie nu