Voor het eerst dit jaar ging er maar één kind van de drie mee op vakantie. Tja, zo is het leven. Voordeel was wel dat Tijmen op de schapen kon passen. Aangezien hij afgelopen jaar een tussenjaar had en meewerkte, en ook daarvoor altijd al in de weekenden bij de schapen was, hoefde Clemens hem niets meer uit te leggen. Nét wat relaxter dus.
En zo togen we met onze jongste, Jochem, naar Noord-Spanje. Alwaar we, zoals vrijwel elk jaar, tóch weer heide tegenkwamen! Niet onze eigen dop- en struikheide, maar meer Atlantische soorten: Cornish heather (Erica vagans) en Ierse heide (Daboecia cantabrica). De een met een soort toortsen van prachtige piepkleine bloemetjes, en de ander met grote bellen.
Overigens zijn we ook nog aardig wat schapen tegengekomen. Sterker nog: vanuit de slaapkamer in ons huisje in de Picos de Europa keken we uit op een koppeltje schapen, en konden we ze vanuit ons bed horen klingelen.
In de bergen zagen we ook een schaapskudde, die los liep, zonder een herder in zicht, maar wel met drie kuddebeschermingshonden (zie de blog over de wolf).
