Vandaag zijn de eerste schapen de dijk op gegaan: de tweelingooien met één van hun kinders (de ander is gespeend, zodat de ooi weer op krachten kan komen om weer bij de kudde te kunnen). Er staat een koppel op een dijkvak bij de jachthaven, een koppel bij de gewone haven en dan nog de rammen, die staan bij het Spijk. Onze vervoerder Jan Kroesbergen had de schapen er heen gebracht, en samen met Clemens geconcludeerd dat het er toch weer machtig mooi uitzag, die witte schapen met die lammeren in dat groene gras.
Een uurtje later belt Cor van der Laan, de boer die zijn koeien in de uiterwaarden heeft lopen. Of Clemens schapen naar de dijk heeft gebracht. Jawel! Dat die schapen de kans hadden gezien om de weg op te lopen bovenop de dijk. Maar geen haast, iemand had ze al bij hem in de wei gedaan. Iets later belt onze loonwerker, Geurt Jansen van Doorn, die verderop aan de dijk woont. Of Clemens schapen op de dijk heeft gezet. Jawel! Dat ze ontsnapt zijn, en dat zijn zoon ze maar bij Cor in de wei heeft gedreven. Clemens heeft Geurt maar gevraagd zijn zoon hartelijk te bedanken, en is er meteen naartoe gegaan. Wat bleek, er stond aan het andere uiteinde van dat lange dijkvak een klein hekje open. Niet te geloven, staan ze in een enorme wei met prachtig sappig lang gras, en dan gaan ze door zo’n stom hekje de weg op! Alsof daar wat te halen valt! Af en toe vraag je je toch af wat er in het hoofd van zo’n schaap omgaat…
Maar goed, ze staan er weer in, ik ben vanavond nog even met Silke en Tijmen wezen kijken. Fiets er maar eens langs. Het is inderdaad weer een machtig mooi gezicht!
