Trouwe lezers weten dat zoon Tijmen leert voor dierenarts. Hij moet nog anderhalf jaar, en dan is hij volleerd. In de tussentijd weet hij natuurlijk al best wat, en dat is bij tijd en wijle reuze handig.
Een van de dingen die niet per se in de opleiding zitten, maar die hij toch aan het leren is, is schapen scannen op dracht. Een echo maken van de zwangere buik van de ooien dus. Dat gaat technisch gezien hetzelfde als bij een zwangere vrouw. Maar praktisch gezien toch net even anders, omdat hij 500 schapen moet scannen in twee dagen. Lopendebandwerk dus.
Daarvoor heeft hij een scanbox aangeschaft, die in de paardentrailer geïnstalleerd kan worden, met een oude autostoel en een tafeltje. En dan lopen de schapen via de loopplank de trailer in, worden gescand, en dan lopen ze er aan de andere kant weer uit.
Voorheen deed onze dierenarts Judith dit (zij heeft tientallen schaapskuddes als klant, door het hele land). Zij is zeer ervaren, en ziet in een paar seconden of het dier drachtig is, en nog een paar seconden later hoeveel lammetjes erin zitten. Maar al die schaapskuddes willen in januari-maart aflammeren, en moeten dus in november-december gescand worden. En dan zit ze dus dag na dag urenlang in die autostoel in een paardentrailer, in vaak guur weer. Bovendien is ze geen 20 meer (ze is meer van onze leeftijd). Zij vindt het dus een uitstekend idee als Tijmen wat van haar kan overnemen. Maar dan moet hij wel veel oefenen.
Hij mocht dan ook haar scanapparaat lenen om onze kuddes te scannen. Dat is een apparaat met beeldscherm, met daaraan een scanner die je in de hand houdt. Daaraan zit een slangetje met een pompje die naar een jerrycan scan-gel gaat, om bij elk schaap weer te zorgen dat de scanner goed contact maakt.
Voor de twee kuddes had hij twee dagen uitgetrokken, en ik hielp mee op dag 2, samen met Jeannette (om te zorgen dat de schapen doorlopen) en Marjolijne, die al jarenlang de administratie doet, dus noteert of een dier een een- of tweeling heeft, en hoeveel er niet drachtig zijn.
Dat was wel aanpoten hoor, die twee dagen. De eerste dag wisselde hij af met een vriend/studiegenoot, die ook leert scannen, maar de tweede dag moest hij het alleen doen. Dus zat hij de hele dag met zijn arm onder de buik van een schaap met die scanner te zoeken naar beeld. Zelfs voor een jonge jongen als hij fysiek nog behoorlijk heftig. We kregen nog meer respect voor Judith!
Ik heb meegekeken op dat schermpje, maar ik kan er geen chocola van maken. Tijmen ziet wel al snel of een schaap drachtig is of niet, Maar vervolgens zien of er een of twee (of meer) lammetjes in zitten, dat is andere koek. Dat duurt een stuk langer dan bij de ervaren Judith. Maar hij heeft toch bij alle drachtige dieren een rode (tweeling), blauwe (eenling) of groene stip (gust, ofwel wel gedekt naar niet drachtig) kunnen zetten. In de lammertijd zullen we er achter komen in hoeverre het klopte!
