Tja, als je de ruimte hebt, en je houdt een beetje van dieren, dan is het einde zoek. Onze dochter Silke en haar ponyvriendinnen Klaske en Eva hebben er nog een pony bijgenomen, Rivella. En ze hebben sinds kort ook een karretje, waar Rivella voor kan lopen, en op den duur hopelijk ook de twee pony’s die we al hadden (Hippie en Harley).
Hier loopt Rivella voor het eerst ons erf op.
En dan hebben we ook nog kippen. Tot voor kort een koppeltje van vijf hennen en een haan die gezellig los over het erf scharrelden. Helaas maakt dat ze ook kwetsbaar voor loslopende honden en vossen en wat er nog meer een kippetje lust. De eerste twee hanen zijn door een hond gedood, en afgelopen weekend verloren we onze derde haan. Snik. Het was in de vroege ochtend toen het nog donker was, en we troffen alleen nog op drie plekken heel veel witte veren aan, maar geen dode haan (zoals de eerste twee keer wel gebeurde; honden bijten hem alleen maar dood, ze eten hem niet op). Dus misschien was dit wel een vos, die de haan heeft meegenomen om op te eten.
Dat maakt het toch wel een stuk minder leuk, zo. En dat terwijl Tijmen (12) graag wat meer kippen wilde gaan houden voor de eieren en het vlees. Gelukkig zit er op de zolder van de workshopruimte een prachtige ruime vogelren, waarschijnlijk ooit gebruikt voor pluimveeonderzoek toen het nog een proefboerderij was. En met het hooiluik open is het licht en luchtig genoeg, maar de vos kan er niet bij. Ha! Dus daar hebben we nu een mooi koppeltje witte Barnevelders, die al flink aan de leg zijn. Binnenkort in de Grebbewinkel dus ook eitjes!
De kippen zijn zo tam dat je ze gewoon kunt knuffelen. En het hok is zo groot dat je er gewoon op je stoeltje bij in kunt gaan zitten.