Langs de snelweg over de Rijn

Van Arnhem-Zuid naar Doorwerth moest de kleine kudde. Da’s van de ene kant van de Rijn naar de andere. We hadden de vrachtwagen dus al bijna besteld, toen onze herder Jeroen (die verantwoordelijk is voor de kleine kudde) voorstelde om te gaan lopen. Lopen? Ja, over de brug, langs de A50. Hij had het al helemaal uitgestippeld. Over de dijk aan de zuidkant van de Rijn, dan met een grote lus de brug op naar het fietspad, en dan langs de A50 de rivier over. Aan de andere kant de vangrail over, het talud af, en dan gewoon over de weg naar de weide bij kasteel Doorwerth, waar we voor Veld&Beek de winterbegrazing mogen doen.

Dat kostte natuurlijk wel wat voorbereiding, maar dat is aan Jeroen wel toevertrouwd. Hij bouwde van pallets een soort brug over de vangrail, maakte een waarschuwingsbord om het verkeer te waarschuwen, en construeerde via een blokje met touw een manier om hekjes aan de betonnen rand van het fietspad te bevestigen. Hij is minstens zo precies en zo handig als Clemens, dus dat komt mooi uit.

We waren met zijn vieren op woensdag 23 november: Jeroen met zijn vriendin Esther, Clemens en ik. En het verliep  vrijwel vlekkeloos. Alleen bleken de schapen bang te zijn van de zigzagnaden in het wegdek van de brug, dus het kostte enige overredingskracht ze daar overheen te krijgen. Ook moest Clemens wel een paar schapen met de hand de vangrail over helpen voor de rest volgde. Maar verder ging het prima.

Met een vrachtwagen is natuurlijk veel sneller. We waren er zo’n beetje de hele dag mee zoet, met alles klaar zetten, dan lopen, dan alles weer ophalen. Maar eerlijk is eerlijk, dit was wel veel leuker!