Het was aardig warm deze zomer. Dus ze moesten hun dikke wollen jas weer uit, onze dames. En de paar heren die we hebben ook maar meteen.
Onze Nieuw-Zeelandse scheerder is getrouwd en vader geworden, en komt niet meer zo lang naar Europa tegenwoordig. Dus we moesten een nieuwe.
Op advies van bevriende herders vonden we Stijn (nee, niet die van Schapenheld, een andere Stijn), een Vlaming die samen met Engelse Gary en een prachtig mooie scheeraanhanger zorgde dat in anderhalve dag al onze schapen van hun vacht werden verlost.
Hij heeft dus een mooie aanhanger. De schapen lopen erop, en via een soort luik pakken ze er steeds een, die dan gelijk op de kont rolt. Dat werkt een stuk makkelijker dan dat een catcher ze moet pakken en op hun kont moet kantelen. Dat is zwaar werk.
Maar het blijft zwaar om te zorgen dat er altijd genoeg schapen in de wachtrij stonden. Gelukkig hadden we veel hulp. Onze eigen kinderen hielpen mee, en natuurlijk Angela voor de vachten. We hadden al maanden tevoren een vriendenweekend gepland (gelukkig bij ons op de boerderij), en de scheerders zijn niet te plannen, maar laten altijd pas op het laatste moment weten wanneer ze komen, dus dat viel precies samen op de zaterdag. Gelukkig vonden onze vrienden en hun kinderen het hartstikke leuk om te helpen en te komen kijken. Daphna hielp met de vachten, en Dirk en Thijs (mét rijbewijs!, ook erg handig!) met het schapen opstuwen. En zo werd het een supergezellige dag! ’s Ochtends scheren op de Plantage Willem III, ;s middags op de Willem Arntzhoeve, en aan het eind hielp iedereen, groot en klein, mee in een treintje om alle vachten in het voorraadhok te krijgen.
Een paar weken eerder hadden we al een flinke voorraad mooie gekleurde vachten gescoord bij Serge van de Zweep in het Renkumse beekdal.
Dat paste met enige moeite nét in de auto.
