Twee jaar geleden, toen we met de kudde begonnen, kochten we een vierwielaangedreven bus, een Citroën Jumper. Lekker groot, dubbele cabine, we hebben er veel plezier van gehad. Maar de laatste tijd ook regelmatig veel gedoe. De vierwielaandrijving deed het niet meer echt, en hij was ook eigenlijk niet berekend op het ruige terrein waar Clemens altijd rijdt. Stond ook te laag op zijn wielen.
Laatst nog, toen het een paar dagen flink geregend had, kwam Clemens er de dijk niet eens meer mee op. Stond hij daar, onderaan de dijk. Ons Opeltje zou hem er niet uitkrijgen, en onze garagist Maarten (die ook een 4wd heeft) was ergens ver weg op cursus. Wat te doen? Gelukkig bleken de buren (en vooral hun zoon Bas) wel wat mensen te kennen met een 4wd. De eerste waar we langsgingen, had een Dodge Ram, zo’n zwarte enorme pick-up. Helaas bleek die geen 4wd te hebben (“Hij slipt al op nat gras”, wist de eigenaar te melden). Dat schoot niet op. Maar hij wist nog wel iemand om de hoek met een Opel Frontera 4wd. En ja hoor, Odette wilde ons wel helpen, al had ze zelf de 4wd nog nooit gebruikt. Maar met hulp van buurman Hugo (die in zijn Afrikaanse tijd zo ongeveer vergroeid was met zijn 4wd) kregen we de bus er in no time uit. Bedankt Odette, Hugo en Bas!
Bas (met rode broek) kijkt toe hoe zijn vader Hugo met de Opel Frontera van Odette (links naast de auto) onze bus de dijk op trekt.
Hoe dan ook, het was duidelijk: we moesten een andere auto. Garagist Maarten vond dat we een Toyota Hilux moesten, of iets vergelijkbaars van Mitsubishi of Nissan. Wij wilden een dubbele cabine (voor als er kinderen of vrijwilligers mee moeten), een huif, niet te duur, maar wel een grijs kenteken. Daarmee was de spoeling wat dun. Maar vorige week had Lesscher 4wd in Twente ineens een Nissan Navara in de aanbieding (die was eigenlijk verkocht, maar de koper kwam niet opdagen) die aan al onze eisen voldeed. Dat hij rood is, ach. Dan vind je hem makkelijk terug in het bos, zullen we maar zeggen. Het is gelukkig een mooie warme kleur metallicrood, niet zo heel erg knal. Na een proefrit met Maarten, inclusief kritische blik onder de auto en onder de motorkap hebben we hem gekocht.
Maarten en Tijmen vinden de Nissan OK!
Dus nu rijden we met een 4wd-pick-up! De kinderen vinden het supercool, en ik stiekem ook wel een beetje, al voel ik me wel een beetje patserig. Er moeten maar gauw Grebbebordjes op, zodat duidelijk is dat we hem echt voor het werk nodig hebben.
Clemens is er ook erg mee in zijn nopjes. Hij is wel iets kleiner dan de bus, maar hij rijdt veel en veel lekkerder…
En hiermee zitten we nooit meer vast op welk terrein dan ook…