Rust, voor zo lang als het duurt

De os, ezel en kameel zijn weer naar huis, de kerstmaaltijden zijn achter de kiezen, het vuurwerk is afgestoken. Het is even rustig bij Grebbeveld. De kudde graast bij boeren in het Binnenveld. Laatst werden we gebeld dat er een schaap op d’r rug lag. Maar toen we aankwamen bleken de kinderen van de buurboer haar al weer op d’r pootjes gezet te hebben. Ze had even iets gewaggeld, maar ging vervolgens weer in de kudde op.

Bij die winterweides moeten wel elke paar dagen de netten verzet worden, zodat ze een nieuw stukje krijgen. Maar dat is toch altijd nog een stuk minder werk dan een hele dag hoeden. En op stal beginnen de voorbereidingen alweer voor de lammertijd, die eind januari los zal breken.

Hans en zijn vriend Hans hebben op stal een prachtig drinkwatersysteem aangelegd. Geheel demontabel, voor als we op een gegeven moment toch naar een andere stal moeten verhuizen. Maar nu hoeven we dus geen waterbakken meer te vullen met slangen (een werkje dat niemand leuk vindt). En vooral geen bakken te legen als de schapen er weer eens in gepoept hebben (een werkje waar iedereen een hekel aan heeft). Nu zit er bij elke groep een mooi groen gietijzeren bakje aan de muur waar, als ze er met hun snuit tegenaan duwen, een beetje water in loopt. Met een rondlopende waterleiding die bij vorst rondgepompt kan worden, om bevriezing te voorkomen. Hartstikke handig! De paar schapen die nu nog op stal staan moesten er even aan wennen, maar na een dag of twee hadden ze het helemaal door.