We beginnen het al bijna gewoon te vinden, maar het is natuurlijk waanzinnig: we hebben al meer dan 200 lammeren! Dat betekent ook dat we op zo’n driekwart zitten, we denken rond de 280 uit te komen. Helaas gaan er ook altijd wel een paar lammetjes dood. Dan doe je je best met flesjes, of probeer je zelfs biest (de eerste melk, heel dik en vet) toe te dienen via een sonde, maar het mag niet altijd baten. Maar we blijven gelukkig ruim binnen wat normaal is aan sterfte in de lammertijd.
En soms valt het dan ook weer mee: zo hadden we vandaag een tweeling verwacht (alle schapen zijn gescand met een echo), en kwamen er ineens drie uit! Het was ook een enorme ooi, met een rug als een dienblad, toen ze nog drachtig was. Niet dat een drieling overigens een onverdeeld voordeel is, want een van de drie, een dikkerd van 5 kilo, was duidelijk de baas, en zijn twee mede-lammetjes moeten ook genoeg melk krijgen. Misschien dat er maar eentje aan de fles moet.
Over dikkerds gesproken, deze week is het zwaarste lam tot nu toe geboren: 7,8 kilo! Dat is een schril contrast met de 1,8 kilo die ukkie Malou woog bij haar geboorte. Die is nu een week of drie oud, maar komt nog steeds niet in de buurt van dat gewicht. Van zo’n groot lam is het schattige bijna meteen al af. Maar gezond is-ie wel! Zie foto. Het is duidelijk onze potige Suffolk-ram Don Juan geweest die hier in actie was.
Weet je wat? Kom maar gewoon kijken komende zondag bij de Lammetjesdag.