Er zijn in de herderswereld – zoals in elke subcultuur – diverse stromingen. Zo zijn er herders die zeggen: fleslammeren, die moet je nooit aanhouden, dat worden geen goede moeders! Andere herders vinden die makke fleslammeren, die uit zichzelf op je af komen, juist heel handig. Dat maakt ze goede leidschapen. Want als er eenmaal een schaap op je af komt… afijn, vul maar aan.
Tot welke stroming wij behoren, dat weten we nog niet. Dat gaan we maar eens uitproberen. Ons lievelingetje Malou (geboortegewicht 1,8 kg), die een tijdje in de bench heeft gezeten, wekenlang flesjes kreeg en vertroeteld is door de kinderen, is mooi proefmateriaal.
Dit was Malou begin februari, een paar dagen oud (zie ook dit filmpje):
Dit is Malou nu, ruim 3 maanden later:
Ook nu ze helemaal geen flesjes meer krijgt en in de wei loopt (bij andere schapen, die dus weglopen als je er aankomt en daarom op deze foto niet meer in beeld zijn), komt ze nog gewoon op je af. Ze protesteert ook als je weer weggaat. En dat terwijl we toch zo ons best hebben gedaan haar de resocialiseren, door haar bij andere schapen en lammeren in het hok en later in de wei te zetten. Maar ze vindt ons toch het leukst, geloof ik.
Vandaag wees Tijmen me er op dat Malou’s staartje dubbelgeklapt heeft gezeten in haar moeders buik. Ze heeft er, net als een biggetje, een leuke krul in. Was me nooit eerder opgevallen!
Hoe dan ook, Malou mag blijven!