Afgelopen zaterdag is het laatste lammetje geboren. Nummer 180!
Hanita bracht het naar het kraamhokje, en moeders liep er (zoals het hoort) netjes achteraan.
Moeder en kind maken het uitstekend.
Nog even een wandelingetje door de lammerstal:
De fleslammetjes kruipen lekker dicht tegen elkaar aan en onder de rode lamp. In het begin krijgen ze de melk uit een flesje.
En na een tijdje hangen aan de lambar. Het leek in het begin zo goed te gaan, met weinig fleslammeren (die heel schattig zijn, maar heel veel werk kosten), maar uiteindelijk zit toch weer een flink kluppie aan de kunstmelk.
Op. achter, naast mama (wat fluistert dit lammetje nou toch in zijn moeders oor?).
Zo zag het er uit toen er een tweeling geboren werd. Nummer 1 staat al te drinken, terwijl nummer 2 nog wordt schoongelikt door de ooi. Dat schoonlikken is heel belangrijk, en het is eigenlijk drooglikken (hoe gek dat ook klinkt). Het lam koelt dan niet zo snel af en wordt ook door de moeder gestimuleerd om te gaan staan en de tepel te zoeken. De melk van de eerste dag heet biest, is gelig van kleur, en varieert in dikte van melk, via room, tot vanillevla. Het is heel belangrijk dat lammetjes dat binnenkrijgen want het is heel voedselrijk; onze dierenarts zegt altijd dat het kacheltje van het lammetje aangaat als het biest heeft gedronken. Bovendien zit biest vol afweerstoffen.
Als een ooi veel biest heeft, melken we wat om aan lammetjes te geven bij wie het drinken niet helemaal wil lukken (omdat de moeder te weinig melk heeft, de moeder het lam niet aanneemt of het lam te verzwakt is). We proberen altijd een voorraadje in de vriezer te hebben. Hier melken onze zoons Jochem en Tijmen een ooi met een mooie volle uier en maar één lam.
Dit is denk ik de oogst van meer dan 1 schaap…
Rob wrijft een lammetje droog, en Mijke checkt de uier van de ooi.
Nu alle ooien zijn afgelammerd, zijn we nog een paar weken druk met de fleslammeren, en dan kunnen ze weer naar buiten!